ธีรณี แฟนฟิค (เจ้าชายนิทรา)

เนื้อเรื่อง

"เล็กกกกกกกกกกกกกก" เสียงหวานดังขึ้นข้างๆหูของธีรเดชอย่าแผ่วเบา

"งืมมมม" หนุ่มขี้เซาส่งเสียงประท้วงเบาๆ

"ตื่นไปหาอะไรกินกัน" รินลณีอ้อนเบาๆพลางเป่าลมใส่หูของแฟนหนุ่ม

"ไม่อยากตื่นอ้ะ" ธีรเดชไม่ว่าเปล่า เอาหน้าซุกลงหมอนย้ำคำพูด

"เล็กกกกก" รินลณีเรียกเสียงเข้ม พลางดึงแขนชายหนุ่มขึ้น

"งือออออออ" ธีรเดชลุกขึ้นนั่งตามแรงดึง พร้อมส่งเสียงประท้วง
 
"ป่ะๆไปอาบน้ำ" รินลณีปล่อยก่อนจะเดินออกจากห้องแต่การก้าวขาก็ช้ากว่าธีรเดชที่เอื้อมมือมาคว้าแขนหญิงสาวก่อนจะดึงเบาๆทำให้หญิงสาวที่ไม่ได้ตั้งหลัก ล้มลงไปนั่งอยู่ในอ้อมกอด

"จอยยยย เล็กไม่อยากตื่นอ่ะ" ธีรเดชอ้อนพลางเอาหน้าตั้งบนไหล่เนียน

"งั้นจอยไปหาอะไรกินคนเดียวนะ เล็กก็นอนต่อไปเลยยย" รินลณีพูดเสียงงอนๆ

ธีรเดชล้มตัวลงนอนทันที แต่เพราะเขาหลับตาทำให้เขาไม่ได้มองเห็นใบหน้าสวยที่ส่งค้อนทางสายตาให้เขา

"จอยไปแล้วนะ" รินลณีพูดงอนๆ ก่อนจะเดินออกไป

"จอย" ธีรเดชเรียกเสียงเข้ม

"หือ?" 

"มาดึงอีกรอบ รอบนี้ลุกจริงๆละ" ธีรเดชพูดพลางอมยิ้มและชูแขนสองข้างให้แฟนสาว

รินลณีถอนหายใจเบาๆกับความเป็นเด็กน้อยของชายหนุ่มตัวโต แต่ก็เดินไปดึงเพื่อเอาใจธีรเดช

"ฮึบบบ" เมื่อรินลณีเริ่มดึง ธีรเดชก็ออกแรงทันที ทำให้หญิงสาวลงไปนอนอยู่ในอ้อมกอดของเขา

"เล็กไม่ต้องกินข้าวก็ได้ เล็กกอดจอย เล็กก็อิ่มแล้ว" ชายหนุ่มอ้อนหญิงสาวในอ้อมกอด

"แต่จอยหิวอ่ะ" รินลณีพูดเสียงสั่น พร้อมใบหน้าแดงระเรื่อ เพราะ ตอนนี้หน้าของทั้งสองห่างกันจนลมหายใจอุ่นสัมผัสกัน รินลณีเริ่มหายใจติดขัดผิดจังหวะ พลางรีบพลิกตัว หันหลังให้ชายหนุ่ม ธีรเดชที่เหมือนจะรับรู้ ก็กระชับคนร่างเล็กให้แนบกายกว่าเดิม พร้อมซุกหน้าคมลงในกลุ่มผมของหญิงสาว

"จอย" ชายหนุ่มพูดเสียงแผ่วเบาข้างๆใบหู 

"หือ?" รินลณีกัดฟันคุมเสียงไม่ให้สั่น

"อยากไปกินข้าวกับเล็กเหรอ" ธีรเดชถามลองใจรินลณี

"ไม่มั้ง มาปลุกถึง....นี่แล้ว" รินลณีพูดเอง เขินเอง

"ถึงเตียงขนาดนี้ เล็กว่าเล็กกินอย่างอื่นดีกว่า" ธีรเดชพูดพร้อมอมยิ้ม

"หื่น!" รินลณีพลิกตัวมาตีแฟนหนุ่ม ซึ่งแน่นอนช่องว่างระหว่างกายที่ลดลงส่งผลถึงระยะห่างของใบหน้าที่ตอนนี้จมูกของทั้งสองคนชนกัน

"หื่นแล้วไม่รักรึไง" ธีรเดชลืมตาพร้อมรอยยิ้ม พลางใช้จมูกคลอเคลียแก้มหอม

"ตอนแรกก็รัก แต่จะไม่รักแล้ว" รินลณีเบี่ยงหน้าหลบ แต่ก็ไม่เปนผลเพราะชายหนุ่มออกแรงกระชับอ้อมกอดเข้าไปใกล้

"เชอะ" ธีรเดชเอ่ยด้วยน้ำเสียงงอนๆ

"ฮ่าๆ จอยว่าเลิกเป็นแฟนมาเป็นเพื่อนสาวกันดีกว่านะ น้องธีรดาขาา" รินลณีกระเซ้าแฟนหนุ่มที่ทำท่าทางและน้ำเสียงกระเง้ากระงอดเป็นผู้หญิง

"พอเลยยยยย" ธีรเดชพูดเสียงเข้ม

"ตื่นได้รึยัง" รินลณีถามอีกครั้ง

"ขอเล็กนอนกอดจอยอีกแปปได้มั้ย" ธีรเดชอ้อนพลางกระชับตัวแฟนสาว

"ไม่ให้แล้วยอมเหรอ" รินลณีตอบอย่างรู้ทัน

"..." ไร้เสียงตอบกลับจากชายหนุ่ม

"เล็ก?" รินลณีเรียกแผ่วเบาและสัมผัสได้ถึงลมหายใจเข้า-ออกที่เป็นจังหวะ พลางพลิกกายไปหาคนรัก

"หลับง่ายจริงๆเด็กน้อยยย" รินลณีว่าพลางบีบจมูกชายคนรักอย่างหมั่นเขี้ยว 

รินลณีค่อยๆผลอยหลับไปในอ้อมกอดของแฟนหนุ่ม

..............................................................................................................................................

รินลณีขยับกายเบาๆเมื่อรู็สึกว่ามีอะไรอุ่นๆมาสัมผัสใบหน้า เมื่อลืมตามาก็พบสายตาคมอีกคู่จ้องตอบมา

"เล็กทำจอยตื่นรึเปล่า" ธีรเดชถามแฟนสาวด้วบใบหน้ารู้สึกผิด

"เล็กตื่นนานแล้วเหรอ"รินลณีส่ายหัวน้อยๆพลางถามชายตรงหน้า

"ตื่นก่อนจอยแปปนึงเอง" ธีรเดชตอบพลางใช่มือปัดปอยผมของแฟนสาว

จริงๆเขาตื่นขึ้นมาเกือบ 10 นาทีแล้ว แต่เมื่อเขาเห็นใบหน้าหวานขณะหลับพร้อมรอยยิ้ม เขาจึงไม่ปลุกปล่อยให้เธอนอนหลับในอ้อมกอดต่อไป เขาไล้มือไปตามใบหน้าของแฟนสาว เพราะกลัวจะทำให้ร่างบางรู้สึกตัว เขาอยากจะห้ามมือแต่ก็ทำไม่ได้เพราะใบหน้าตอนตื่นที่ว่าหวานแล้ว ในยามหลับกลับหวานเนียนน่าสัมผัสยิ่งกว่า

"ทำไมไม่ปลุกจอยอ่ะ" หญิงสาวที่เพิ่งตื่นเอ่ยถามเบาๆ

"เล็กเห็นจอยหลับสบาย เลยไม่อยากปลุก" ธีรเดชตอบอย่างเอาใจ ใครจะไปพูดหล่ะว่าเคลิ้มไปกับหน้าหวานจนอยากจะดูต่อไปเรื่อยๆ

"เล็กไปอาบน้ำได้แล้ว จะได้ไปกินข้าวกัน" รินลณีเขินเมื่อสบตาคม จึงพยายามเปลี่ยนประเด็นและเสมองไปทางอื่น

"จอยเคยฟังเรื่องเจ้าชายนิทรามั้ย" ธีรเดชถาม

"เคยได้ยินแต่เจ้าหญิงนิทราอ่ะ" รินลณีตอบพลางมองชายหนุ่มที่กำลังอมยิ้มอย่างมีเลศนัย

"คล้ายๆกันน่ะ แต่เปลี่ยนเป็นเจ้าหญิงต้องมาปลุกเจ้าชาย" ธีรเดชว่าพลางทำแก้มป่อง

"อะไร" รินลณีพูดเสียงเขินๆพร้อมใบหน้าแดงระเรื่อพลางใช้นิ้วจิ้มที่แก้มของแฟนหนุ่ม

"อื้อ" ธีรเดชส่งเสียงพร้อมเอียงแก้มให้

"ไม่ทำ" รินลณีว่าพลางจะดีดตัวออกแต่ก็สู้แรงไม่ได้

"ถ้าจอยไม่ทำเล็กไม่ตื่นนะ" ธีรเดชว่าพลางหลับตาลง

"ตามใจ แต่จอยจะไปหาอะไรกินคนเดียว ปล่อย" รินลณีพูดพร้อมเสียงหัวเราะรวนเพราะความเอาแต่ใจแบบเด็กๆของธีรเดช

"งั้นนน ถ้าจอยไม่หอม เล็กจูบนะ" ธีรเดชพูดพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้

"ม่ายยยยย" รินลณีพยายามถอยหน้าออกห่าง

"ก็ทำสิ" ธีรเดชเอียงแก้มให้

"อื้ออออ" รินลณีรีบเอาจมูกแตะแก้มชายหนุ่มเร็วๆ แม้จะแค่สัมผัสแผ่วเบาก็สร้างความสุขให้ธีรเดช เพราะ ใบหน้าของหญิงสาวนั้นแดงระเรื่อน่ามองยิ่งกว่าภาพใดๆบนโลก

"ตื่นได้แล้วนะ จอยทำแล้ว"รินลณีรีบออกคำสั่ง

"คร้าบบบ" "ว้ายยย" ธีรเดชรับคำก่อนจะรับหอมแก้มนุ่มของหญิงสาวเรียกเสียงอุทานออกมา

"ชื่นใจขนาดนี้ ไม่ตื่นก็นอนต่อไม่หลับแล้ววว" ธีรเดชกระเซ้า

"เหรอออ" แม้จะตอบแบบนั้นแต่ใบหน้าของรินลณีกลับแดงขึ้นอย่างชัดเจนยิ่งกว่าตอนที่ไปหอมธีรเดช

"เดี๋ยวจอยรอเล็กแปปนึงเล็กอาบน้ำก่อนนะ จุ้บ" "ว้าย" ธีรเดชพูดก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาหอมใบหน้าหวานที่แดงระเรื่ออีกครั้ง

...........................................................................................................................................................

ปอลอ. อยู่บนเตียงทั้งพาร์ทเลย - - ไม่หื่นน้าาาา -////-